پژوهشگران به سختی به دنبال یافتن درمان موثری برای بیماری اماس (فلج چندگانه یا اِسکلروزِ چندگانه) هستند. دو گروه از دانشگاههای Rockefeller نیویورک و UC Riverside از یک مادهی مرکب ایندازول کلراید با موفقیت جهت معکوس سازی پیشروی اماس در موشها استفاده کردهاند. ظاهرا این دارو توانسته بازسازی غلاف میلین را شبیهسازی نماید (غلاف میلین، پوشش راه عصبی میباشد که با حملات مداوم اماس به سیستم عصبی، نابود میشود).
اماس در ایالات متحده 400000 نفر را مبتلا کرده و حدود 2.5 میلیون نفر هم در جهان با این بیماری دستوپنجه نرم میکنند. در این بیماری ضعیف کننده، سیستم ایمنی بدن توسط سیستم عصبی مورد حمله قرار گرفته و معمولا منجر به شکستن پوشش محافظی که غلاف میلین نامیده میشود، شده که آکسونهای رشتههای عصبی مغز و نخاع را پوشاندهاند.
در طی روند تخریب میلین، بیماران به طور آهسته متوجهی از کار افتادن سیستم عصبی خود میشوند، از قدرت تشخیص، بینایی و کنترل حرکتی آنها به تدریج کاسته میشود و فلجهای دائمی میتواند برای آنها پیش بیاید.
یکی از نکات بارز این بیماری در آن است که زنان ظاهرا در دوره سه ماههی سوم بارداری خود، اثرات بیماری را کمتر مشاهده میکنند. و این کم شدن اثرا بیماری برای چندین ماه در آنها ادامه دارد، اما پس از زایمان علائم بیماری دوباره به شدت بازخواهد گشت.
این مساله موجب شده که پژوهشگران به فکر مطالعه بر روی هورمونهای دورهی بارداری بیفتند. آنها متوجه شدند که استریول، هورمونی از گروه استروژن، اثرات مهمی بر روی کاهش نشانههای بیماری اماس بر روی موشهای آزمایشگاهی دارد.
اما استروژن میتواند یک شیوهی درمان خطرناک و با ریسک بالا باشد. این هورمون میتواند منجر به سرطان سینه و رحم شود و همچنین اثرات و رفتارهای زنانگی بر روی بیماران مرد خواهد گذاشت. به همین دلیل گروههای پژوهشی دانشگاههای Rockefeller و UC Riverside شروع به جستجوی ترکیباتی نمودند که همان اثر مشابه را بر روی بیماری اماس داشته باشد اما اثرات جانبی شیوهی درمانی هورمونی را شامل نشود.
هر دو گروه به مادهی ایندازول کلراید رسیدند، یک لیگاند که شبیهساز گیرندههای استروژن ERβ در بدن بوده بدون اینکه سطح استروژن بالا رود. و هر دو تیم نتایج شگفتانگیزی را در معکوسسازی و افت نشانههای بیماری با این ماده در بدن موشها گزارش کردهاند. ظاهرا این دارو اثر موفقیتآمیزی پس از گذشت مدت زمان طولانی از شروع بیماری دارد و قادر به بازسازی غلاف میلین نه تنها در بیماران مبتلا به اماس بلکه در افرادی که از صدمات آسیبزای مغزی و نخاعی رنج میبرند، است. به عبارت ساده، اگر سیستم عصبی به طور کامل نابود نشده باشد، ایندازول کلراید به بازسازی آن کمک میکند.
سیما کی.تیواری-وودراف از مجموعهی UC Riverside گفته است: "فعالیت و آزمایشات ما بر روی موشها حاکی از پایدار بودن اثر این شیوه است. اما ایندازول کلراید نه تنها قادر به جلوگیری از التهاب بوده، بلکه همچنین میتواند تخریب آکسونها را کاهش داده و عملکرد نورونی را بازسازی کند. ایندازول کلراید به دو شیوه عمل مینماید: از طریق سیستم ایمنی به منظور کاهش التهاب نخاعی و مغزی، و به طور مستقیم از طریق بازسازی میلین آکسونها که موجب شده این رویکرد، به یک داروی بسیار امیدبخش تبدیل شود."
قرار است این رویکرد به زودی مورد آزمایشهیا بالینی قرار گیرد. این گروه معتقدند که این شیوه میتواند بسیار موثر واقع شود. این خبر برای بیماران اماس و خانوادههای آنها بسیار خوشایند است، اما همچنان باید منتظر نتایج آن ماند.
منبع : gizmag
مطلبی که مطالعه نمودید ترجمه کامل از لینک منبع می باشد و هرگونه اشتباه در جزییات به عهده مرجع می باشد
منبع : وبسایت پیج رنک 8